"Non soporto este mundo. Non me gusta como é. E é polo que preciso a lúa, ou a felicidade ou a inmortalidade. Algo que, por demencial que pareza, non sexa deste mundo" (Acto I, Escena 3ª)
"Todos eles persoas que, por unha razón ou outra, acadaron conciencia da súa propia individualidade, de máis para poder vivir en comunidade. Todas as persoas que non se conforman coa ortodoxia, que teñen ideas propias. Nunha palabra, persoas que son alguén."
deixado por Incitatus ás 22:45
Comezo este camiño a día trece. Un número perfecto pra ser comezo. ¿Coñecen vostedes a Incitatus? Sería ridículo contar a historia dun cabalo. Tan ridículo coma contar a historia dun home, dun só home. E non obstante El segue aí. Enorme, poderoso, patético. Terriblemente humano e terriblemente divino. O Home, o Individuo, o Ser. Montado no lombo de Incitatus, á procura da Lúa ...
1 Anotaciós:
Un do meus libros utópicos favoritos, xunto a "1984"...
A ortodoxia, nunca!!
Enviar um comentário
<< Home