"O corazón delator" de Allan Poe

"É certo! Sempre fun nervioso, moi nervioso, terriblemente nervioso. Mais, por que afirman vostedes que estou tolo? A enfermidade agudizara os meus sentidos, no canto de atoalos ou destruílos. E o meu ouvido era o máis agudo de todos. Oía todo o que pode ouvirse na terra e no ceo. Moitas cousas oín no inferno. Entón, como podo estar tolo?"

E vexo monstros onde só hai aire e vexo sombras onde máis claro loce o sol. Cren vostedes que estou tolo? Poden crelo sen saber a miña historia? A quen lle interesa a historia dun servo que chegou a deus?
Ás veces, coma o meu amo, eu tamén soño posuír a Lúa